Develer uzun zamandır çölde yaşayanlardır. Ayrıca, bu, insanın evcilleştirdiği ilk hayvandır. Birkaç bin yıl önce develeri kendi amaçları için ilk kullananlar Mısırlılar oldu. Garip görünümüne rağmen, deveye genellikle çölün kralı denir. Ve bu anlaşılabilir.
Birincisi, deve çölde kendini iyi hissedebilen tek hayvandır. Tüm gün boyunca yemek ve su olmadan sıcak havada olsaydı, başka herhangi bir canlı ölürdü. Bir deve arka arkaya birkaç gün yiyip içemez. Bunun nedeni, seyahat ederken kamburunda biriken rezervlerle beslenmesidir. Hayvanın dudakları çok serttir, bu da çöllerde orada burada yetişen devasa dikenlerle kolayca beslenmesini sağlar. Deve yola çıkmadan birkaç gün önce çok yer ve çok içer. Şu anda, kamburu aktif olarak büyüyor ve elli kilograma kadar ulaşabiliyor. Hayvan yoldayken hörgücü yavaş yavaş azalır ve tüm yolculuğun sonunda tamamen sarkar. Ayrıca devenin karnında suyun biriktiği küçük kıvrımlar vardır. Bu nedenle hayvan susuz kalmadan bir sonraki su kaynağına kadar birkaç gün sakince yürüyebilir, ikincisi ise en sabırlı ve dayanıklı hayvandır. Bir deve, önemli bir yük taşırken, durmadan uzun süre yürüyebilir. Bacakları, diğer her şey öldüğünde acı hissetmeden sıcak kumun üzerinde durabilecek şekilde tasarlanmıştır. Develer insanlara karşı saldırganlık yaşamazlar. Özellikle çocuklara karşı naziktirler, bu yüzden sürekli etraflarında dönerler, sırtlarına tırmanmaya ve ata binmeye çalışırlar. Bu hayvanlar kendilerini gerçek birer efendi gibi hissederler ve bu nedenle ilk önce kimseyi gücendirmezler, ancak tehlike durumunda kendileri için ayağa kalkabilirler. Tüm bunlara ek olarak, deve çoğu zaman bir “çöl gemisi” ile karşılaştırılır. Bunun nedeni, kum tepelerinin yumuşak bir şekilde yuvarlandıklarında, denizdeki bir gemi gibi, bu görkemli hayvanın kendinden emin bir adımla hareket ettiği denizin dalgalarına benzemesidir. Kum fırtınalarından, sıcaktan veya büyük mesafelerden korkmazlar.
