Modern bir insanın, kedi gibi evcil ve evcil bir hayvanın bir zamanlar vahşi ve yırtıcı olduğunu hayal etmesi zordur. Ancak, gerçek devam ediyor. Çok eski zamanlarda, köpekler gibi kediler de evcilleştirilmedi ve vahşi doğada izole bir yaşam tarzı sürdü. Ancak daha sonra insan işbölümü ile bu hayvanların evcilleştirilmesi ihtiyacı ortaya çıktı.
İnsanın evrimi yavaş yavaş gerçekleşti, ancak insanlarla birlikte vahşi hayvanlar da değişti. 10 bin yıldan fazla bir süre önce, kediler kelimenin tam anlamıyla kendi başlarına yürüdüler, bağımsız olarak kendileri için yiyecek aldılar. Ancak, eski tarımın ortaya çıkması ve gelişmesiyle birlikte, sadece insanın değil, hayvanların da alışılmış yaşam biçiminde değişiklikler olmuştur.
Mısır tanrıları ve kedileri
Dolayısıyla ilk evcil kedilerin yaklaşık 10 bin yıl önce Antik Mısır'da insanların yerleşik bir yaşam tarzına geçişi ile ortaya çıktığına inanılmaktadır. İnsanlar ilk yerleşim yerlerini ve meskenleri inşa etmeye başladılar. Bu bağlamda, tahıl ve hububat için ahırlar başta olmak üzere, gıda depolama tesislerinin inşasına ihtiyaç duyulmaktadır. Tarımın gelişmesi, tahıl veriminin artmasına neden oldu. Ahırlarda küçük kemirgenler, fareler ve sıçanlar üremeye başladı ve bu da tahıl rezervlerine büyük zarar verdi.
Eski Mısırlılar, kemirgenlerin vahşi kedilerden korktuklarını gözlemlediler. Bu, onları kedileri ahırlara çekmeye sevk etti, çünkü bu hayvanlar tahılla beslenmedi. Sonuç olarak, kediler fareleri ve sıçanları ahırlarda tuzağa düşürmeye ve yok etmeye başladı ve Mısırlıların mahsullerini kurtardı. Minnettarlık içinde, Eski Mısır sakinleri kedileri beslemeye, onları evcilleştirmeye ve evcilleştirmeye başladılar.
Kedilerin görüntüsü mağaralarda mağara resimlerine oyulmuştur, eğitilmişler ve ava onlarla birlikte götürülmüştür.
Böyle bir nimet için, Mısırlılar kedileri, üremelerine göz yumarak mümkün olan her şekilde kutsal hayvanlar mertebesine yükselttiler. Hatta bu hayvanlar kanunla korunmaya bile başlandı. Kedileri öldürmek yasaklandı ve en korkunç cezayla cezalandırıldı.
Vahşi doğadan eve
Daha sonra, kedilerin eve girmesine izin verildi ve evcil hayvan statüsünü tamamen kazandılar. Asya ülkelerinde, bu hayvanlar, yiyecek kaynaklarını kemirgenler tarafından yenmekten koruma yetenekleri nedeniyle daha az saygı görmedi.
İngiltere'de bu hayvanlar evcil hayvan haline geldi, Foggy Albion'dan sonra kedi tutkusu hem Fransa'yı hem de İtalya'yı geçti. Her ülkede kendi cinsini yetiştirmeye çalıştılar ve farklı zamanlarda farklı türlere değer verildi. Böylece, 16. yüzyılda, düz saçlı kediler popülerdi, bu basitçe açıklandı: Avrupa, neredeyse 8 yıl üst üste sıcaktan zayıfladı, toza, tüylere ve hayvan tüylerine alerjiler hemen hemen herkesin başına geldi. 18. yüzyılda, aksine, moda, bayanlara balolarda ve resepsiyonlarda eşlik eden kabarık Persler ve küçük tüylü bireyler için geldi.
Çin'de yüzyıllar boyunca ırkların saflığı izlendi. Bir süre için, bir imparatorluk kararnamesi ile farklı kedileri geçmek yasaklandı.
Asya ve Avrupa'da Mısır'dan ithal edilen yerli kediler yerel akrabalarıyla çiftleşmeye başlamış ve bu da yeni ırkların ortaya çıkmasına neden olmuştur. Artık bilim adamlarının dünya çapında yaklaşık 200 yerli kedi türü var.
